- лаббай
- [لبي]а. (аслаш лаббайк) нидо дар ҷавоби хитоб ё баъди шунидани сухани касе ба маънои «қабул мекунам», «итоат мекунам», «ба хизмат тайёрам» кор фармуда мешавад; ҳа, ҳо, бале; лаббай гуфтан ҳа гуфтан; итоат кардан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.